Πάντα στη σχέση του ασθενή με τον ιατρό υπάρχει ένα …δέσιμο, μια μυστική επικοινωνία να παλέψουν μαζί κάθε μάχη με σκοπό να κερδίσουν τον πόλεμο ή ακόμα να κερδίσουν όσες μάχες μπορούν ακόμα και αν ξέρουν ότι ο πόλεμος είναι χαμένος.
Οι μάχες που δίνει ο ασθενής κουράζουν τον ίδιο, το περιβάλλον του, οι ελπίδες ανάβουν και σβήνουν και μετά ξανανάβουν. Και όλοι προσπαθούν να πιστεύουν στα λίγα ή να αμφισβητήσουν τα πολλά. Και σε αυτό το λυσσώδη καθημερινό αγώνα ο γιατρός δεμένος με την γνώση προσπαθεί να παλέψει και αυτός με ελπίδες, πιθανότητες, θεραπείες και τρικ να ξεγελάσει τον θάνατο.
Και όταν αυτός φθάνει αμείλικτος σιωπηλός με την γοητεία του αθάνατου που είναι για να χαρίσει λύτρωση και αιωνιότητα στον άρρωστο, γλυκοκοιτάζει τον ιατρό-αγωνιστή με ένα βλέμμα ανεξήγητα ήπιο, σαν να του λέει ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΣΟΥ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, με κούρασες γιατρέ αλλά ΔΕΝ ΜΕ ΚΕΡΔΙΣΕΣ.
Θα συναντηθούμε πάλι και πάλι και πάλι σε κάθε άνθρωπο που ταυτίζεσαι να γλυτώσεις όμως ακόμα και αν είσαι Ακρίτας Διγενής πάλι Εγώ ο ΘΑΝΑΤΟΣ νικάω στα μαρμαρένια αλώνια.
Τελειώνω με την αξία των στιγμών έστω και λίγων ωρών από την ..Αναφορά στο Γκρέκο του Καζαντζάκη….Λίγο πριν πεθάνει ο Καζαντζάκης είπε ότι θα ήθελε να κατέβει στην κεντρική πλατεία της Βιέννης και να απλώσει το χέρι του να ζητιανεύει λίγα λεπτά ζωής από κάθε έναν περαστικό που πέρναγε. Τι θα ήταν για τον καθένα από εμάς να δίνει 5 λεπτά ζωής για ένα ασθενή που σβήνει…τίποτα…πόση ζωή όμως θα κέρδιζε αυτός; Άπειρη.
Θέλω να καταλάβω την αδικία της αρρώστιας και του θανάτου που υπηρετώ και μάχομαι καθημερινά ..Δεν έχω εξήγηση και ίσως γι αυτό παλεύω απελπισμένα ακόμα και εκεί που είναι χαμένη η μάχη.
Ο Απόστολος Παύλος λέει ΕΔΟΘΗ ΜΟΙ ΣΚΟΛΩΨ ΤΗ ΣΑΡΚΙ………..»
Το κείμενο αφιερώνεται σε κάθε άρρωστο που δίνει την μάχη του και διδάσκει δύναμη και αγάπη σε όλους μας.
ΠΗΓΗ :
