Ένα δωμάτιο νοσοκομείου σαν όλα τα άλλα. Ο ασθενής διαφορετικός σε κάθε κρεβάτι όπως και οι συνοδοί: σύντροφος, γονείς, αδέλφια, φίλοι. Τα συναισθήματα όμως τα ίδια σε όλους: ατελείωτος πόνος, αγωνία, θλίψη και την αδυναμία που νιώθεις ότι δεν μπορείς να κάνει τίποτα για να βοηθήσεις τον άνθρωπό σου που υποφέρει σε εκείνο το κρεβάτι.
Παίρνεις όμως δύναμη και συμπαράσταση από τους γιατρούς, το νοσηλευτικό προσωπικό, τους συγγενείς, τους φίλους για να μπορέσεις να σταθείς όρθιος και να βοηθήσεις τον άνθρωπό σου. Και δυστυχώς έρχεται η στιγμή που όλα τελειώνουν και μένεις εσύ να αναρωτιέσαι ΓΙΑΤΙ;
Μαρία, πάντα θα σε θυμόμαστε και πάντα θα μας λείπεις.
