Το 2015, μία 48χρονη γυναίκα εμφανίστηκε με βαθιές πληγές στο στήθος, σε μονάδα ψυχιατρικής υποστήριξης της Βέρνης, λέγοντας στους γιατρούς ότι είχε αυτό-μαχαιρωθεί, υπακούοντας στη «φωνή του Θεού», που την είχε διατάξει. Μερικά από τα τραύματα της ήταν 7 εκατοστά βαθιά.
Ήταν μία παράξενη υπόθεση αλλά όχι εντελώς ασυνήθιστη, σύμφωνα με τον ψυχίατρο Sebastian Walther που συνάντησε για πρώτη φορά την Σάρα, σε εκείνο το νοσοκομείο της Ελβετίας. Παρά τις πληγές της, ο Walther θυμάται πως η Σάρα διατηρούσε στάση και ύφος «πεφωτισμένης και ευλογημένης» γυναίκας, από τον ίδιο τον Θεό.
Η Σάρα υποστήριζε πως άκουγε συχνά τις θεϊκές φωνές, που καμιά φορά της μιλούσαν για ώρες. Η εξήγηση που έδωσε η Σάρα ήταν αυτή της θεϊκής παρέμβασης, παρά το γεγονός ότι, πολύ συχνά, οι οδηγίες που της έδιναν οι φωνές, ήταν άκρως αυτοκτονικές.
Οι «φωνές» μιλάνε σε περισσότερους από ό,τι νομίζουμε Η πλειονότητα των ανθρώπων μπορεί εύκολα να διακρίνει τους εξωτερικούς ήχους από τον «εσωτερικό μονόλογο». Όχι όμως και ασθενείς όπως η Σάρα. Το ποσοστό των ανθρώπων που παραδέχονται ότι ακούνε συχνά φωνές, κυμαίνεται από το 5% έως το 19% των συμμετεχόντων στις σχετικές έρευνες, παγκοσμίως.
Ο λόγος που οι εσωτερικές φωνές μπορούν να «ακούγονται» σαν αληθινές από τα άτομα αυτά, είναι ότι, στον θάλαμο του εγκεφάλου, χρησιμοποιούνται οι ίδιες νευρικές διαδρομές για τους εξωτερικούς και τους φανταστικούς ήχους. Με αυτό τον τρόπο ο εγκέφαλος βιώνει την εσωτερική φωνή και, όταν υπάρχει πρόβλημα, «μερικές ακόμη».
Από μόνες τους, αυτές οι φωνές είναι ακίνδυνες αλλά όταν συνδυάζονται με άλλα ψυχολογικά προβλήματα, η κατάσταση γίνεται δυνητικά επικίνδυνη. Δεν ήταν σχιζοφρένεια Το πρώτο βήμα για τη διάγνωση του προβλήματος της Σάρα, ήταν μερικές απλές ερωτήσεις για το παρελθόν της.
Αν και η πρώτη η υπόθεση του Walther ήταν ότι η Σάρα έπασχε από σχιζοφρένεια, το ιστορικό της δεν ταίριαζε με την υπόλοιπη συμπτωματολογία. Δεν παρουσίαζε κανένα άλλο ύποπτο σύμπτωμα. Δεν ήταν αντικοινωνική ούτε της έλειπαν τα κίνητρα για να παραμείνει δραστήρια.
Έτσι , ο Walther την έβαλε στον αξονικό τομογράφο όπου αποκαλύφθηκε ένας όγκος στον εγκέφαλό της Σάρα, σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο για την επεξεργασία των ήχων. Ο όγκος της Σάρα ήταν καλοήθης και θα μπορούσε να είναι εκεί από την εφηβεία της, όταν ξεκίνησε να δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον για τη θρησκεία.
Στο παρελθόν, η γυναίκα είχε εκδηλώσει μόνο άλλες τέσσερις φορές τέτοια συμπεριφορά και, σε κάθε περίπτωση επαναλαμβανόταν το ίδιο μοτίβο: άκουγε «θεϊκές» φωνές, ένιωθε ισχυρή «πίστη» και έσφιγγε τους δεσμούς της με την ενορία.
Λίγο καιρό αργότερα όμως, μαζί με τα συμπτώματα εξαφανιζόταν και το ενδιαφέρον της για τη θρησκεία, μέχρι τον επόμενο κύκλο συμπτωμάτων. Η «φωνή» του όγκου Μελετώντας την φυσιολογία του εγκεφάλου της Σάρα, ο Walther και η ομάδα του θεωρούν πως οι παραισθήσεις της γυναίκας είναι απευθείας συνέπεια του καλοήθη όγκου που μεγαλώνει υπερβολικά αργά σε βάθος δεκαετιών.
Τα συμπτώματα εμφανίζονταν μόνο περιοδικά, επειδή ο εγκέφαλός της προσαρμοζόταν μετά από λίγο στις αλλαγές, μέχρι να του ασκηθεί εκ νέου πίεση (κυριολεκτικά). Κάθε φορά ο όγκος επηρέαζε την ακουστική αντίληψη της Σάρα για μερικές εβδομάδες έως μερικούς μήνες, κατά τους οποίους η Σάρα είχε την «θεϊκή» επικοινωνία, σχολιάζει ο Walther.
Ακόμα και τις περιόδους της έξαρσης, όσο η Σάρα ακολουθούσε την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή οι φωνές σιγούσαν και, μόλις σταματούσε τα φάρμακα, άρχιζαν ξανά. Εξαιτίας της θέσης του, ο όγκος δεν μπορούσε να αφαιρεθεί χειρουργικά, ούτε ήταν εφικτός ο περιορισμός του με ακτινοβολίες
