Η συμβολή της Νοσηλευτικής στη βελτίωση της υγείας του πληθυσμού έχει αναγνωριστεί από όλους τους επίσημους διεθνείς υγειονομικούς οργανισμούς. Ειδικά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO), επισημαίνει την εξαιρετική θέση της νοσηλευτικής στην προώθηση της υγείας αλλά και της ανάγκης για ανάπτυξη από μέρους της νοσηλευτικής πρωτοβουλιών επιδιώκοντας την προώθηση του στόχου «Υγεία για όλους στον 21ο αιώνα» αλλά και την προώθηση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (WHO, 1984. (WHO, 1998. PCN, 1999). Σημαντικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια κατέχει και η κοινοτική νοσηλευτική.
Ένα από τα βασικά αντικείμενα του έργου του κοινοτικού νοσηλευτή είναι και η παροχή φροντίδας σε άτομα που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις. Οι σημαντικότερες χρόνιες παθήσεις στις οποίες ο ρόλος του κοινοτικού νοσηλευτή είναι σήμερα εξαιρετικά
σημαντικός είναι οι εξής:
- καρδιολογικά νοσήματα και υπέρταση,
- ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος,
- διαβήτης τύπου Ι και τύπου ΙΙ,
- ψυχικές διαταραχές,
- διάφορες μορφές καρκίνου (Ca),
- ορθοπεδικά Προβλήματα που δημιουργούν κινητικά προβλήματα,
- προβλήματα υγείας που προκύπτουν ως επιπτώσεις των χρόνιων νοσημάτων.
Ο ρόλος του κοινοτικού νοσηλευτή στον χρονίως πάσχοντα ασθενή είναι διττός εφόσον θα πρέπει από τη μια να ενισχύσει αυτόν και το στενό του περιβάλλον στα πρακτικά προβλήματα που σχετίζονται ευθέως με το νόσημά αλλά και από την άλλη να
προσφέρει και την απαιτούμενη ψυχολογική υποστήριξη.
Η αντιμετώπιση των χρόνιων νοσημάτων παρουσιάζει πολλά κοινά σημεία αλλά και το κάθε νόσημα χωριστά οφείλει να αντιμετωπίζεται με γνώση των ιδιαιτεροτήτων του.
Συνεπώς για την αποτελεσματική παρέμβαση του κοινοτικού νοσηλευτή απαιτείται η από μέρους του ικανοποίηση δύο βασικών παραμέτρων:
- της επιστημονικής επάρκειας και
- της αναπτυγμένης ενσυναίσθησης.
Ο ρόλος του νοσηλευτή σε έναν χρονίως πάσχοντα ασθενή ξεκινά, στην περίπτωση που αυτός βρίσκεται υπό νοσηλεία σε νοσηλευτικό ίδρυμα, από τη συμμετοχή στη λήψη της απόφασης για την έξοδό του από το νοσοκομείο, εφόσον η πρόωρη έξοδος μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα όπως όμως προβληματική μπορεί να αποβεί και η μη ορθολογική μακροχρόνια απομάκρυνσή του από το οικείο και οικογενειακό περιβάλλον χωρίς αντίστοιχα αξιόλογα αντισταθμιστικά οφέλη.
Στο έργο του κοινοτικού νοσηλευτή σε σχέση με τον χρονίως πάσχοντα, θα πρέπει να συμπεριληφθεί και η λήψη ενός αναλυτικού ιστορικού υγείας του ασθενή το οποίο θα
βοηθήσει στον ακριβή προσδιορισμό των αναγκών του.
Αυτές οι ανάγκες αφορούν :
- στον προσδιορισμό των συνηθειών του αρρώστου,
- στον προσδιορισμό των φυσικών του δραστηριοτήτων και στην παρουσία περιορισμών και διανοητικών παρεκκλίσεων,
- στην αναγνώριση πηγών στην οικογένεια για υποστήριξη του αρρώστου,
- στη συλλογή πληροφοριών για τους μηχανισμούς που χρησιμοποιεί ο άρρωστος για να προσαρμοστεί και για τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζει τις απώλειες,
- στον προσδιορισμό των διαιτητικών συνηθειών του αρρώστου,
- στην αναγνώριση σημείων σύγχυσης ή αποπροσανατολισμού,
- στην αναγνώριση του προβλήματος του αρρώστου και της συμπεριφοράς του ίδιου και της οικογένειάς του.
——————————————————————————————————————————————-
Γράφει η Ευδοξία Γιαννοπούλου
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Καλοκαιρινού-Αναγνωστοπούλου Α. & Σουρτζή Π. Κοινοτική Νοσηλευτική. Εκδόσεις ΒΗΤΑ, 2005
- Nies Μ.Α., Mc Even Μ.. Κοινοτική Νοσηλευτική. Προάγοντας την υγεία των πληθυσμών. Εκδόσεις Λάγος Δ, 2005.
- Stanhope M & Lancaster J. Κοινοτική Νοσηλευτική, Εκδ. Π.Χ. Πασχαλίδης, 2009, 765- 795.
- Gifford WA, Davies B, Edwards N, Graham ID Leadership strategies to influence the use of clinical practice guidelines. Canadian Journal of Nursing Leadership 2006, 19:72-87.
- Genet N., Boerma W., Kroneman M., Hutchinson A., Saltman R.B. Home care across Europe. Current structure and future challenges. WHO. EURHOMAP. European observatory on health Systems and Policies, 2012
- Tsouros AD., Tarricone R. THE SOLID FACTS. HOME CARE IN EUROPE, WHO EUROPE, 2008
- Long -Term Care in the European Union.EUROPEAN COMMISSION EMPLOYMENT, Social Affairs and Equal Opportunities DG. Social protection, Social Services,2006
- Kagialaris G., Mastroyiannakis T., Triantafilou J. The role of informal care in longterm care. Interlinks. Health systems and long-term care for older people in Europe. Modeling the interfaces and links between prevention, rehabilitation, quality of services and informal care,2010
- Hogenbirk J.C., Liboiron-Grenier L., Pong R.W., Young NL. How Can Tele-homecare Support Informal Care? Examining What is Known and Exploring the Potential Final Report submitted to: Home and Continuing Care Policy Unit Health Canada,
Centre for Rural and Northern Health Research Laurentian University and Population Health Sciences The Hospital for Sick Children, 2005
© Copyright 2014, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, για το πρόγραμμα ΑΚΕΣΩ 2 – Εκπόνηση τεύχους διαδικασιών για την ανάπτυξη, οργάνωση και αξιολόγηση υπηρεσιών κατ’ οίκον νοσηλείας- Εκπαίδευση νοσηλευτών στην κατ’ οίκον φροντίδα υγείας και ανακουφιστική φροντίδα στην Κοινότητα» – MIS 375875
