Οι επιστήμονες μας «διαβεβαιώνουν» πως είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στη θλίψη!
Να λοιπόν με βεβαιότητα, μια άρτια ισοτιμία και ισότητα! Τα στάδια του πένθους και της απώλειας είναι κοινά για όλους μας , ανεξάρτητα από τη μόρφωση, το κοινωνικό επίπεδο και το πολιτισμικό υπόβαθρο του καθενός!
Αναλύθηκε και ταξινομήθηκε η θλίψη και το πένθος , έχουν λέει 5 στάδια:
Την Άρνηση
Το Θυμό
Τη Διαπραγμάτευση
Την Κατάθλιψη και
Την Αποδοχή!
Το πένθος γεννά τη θλίψη και ο καθένας μας περνάει την κάθε μία από τις πέντε φάσεις, με διαφορετικό ρυθμό και σε διαφορετική ένταση. Αλλά όλοι περνάμε από όλα τα στάδια, δεν μπορείσ να αποφύγεις κανένα.
Τα πέντε στάδια της απώλειας δεν εμφανίζονται κατ’ ανάγκη σε συγκεκριμένη σειρά. Μπορεί κάποιος να διέλθει ανάμεσα στα στάδια πριν φτάσει στο τελικό, δηλαδή την αληθινή αποδοχή του θανάτου, της απώλειας!
Δεν ξέρω όμως αν υπάρχει επιστημονική εξήγηση, για αυτό που συμβαίνει σε μένα εδώ και έξι μήνες, δηλαδή σε μια μέρα μπορεί να μου συμβούν τα περισσότερα στάδια, πολλαπλές φορές, με διαδοχικό ή άναρχο ρυθμό.
Όλα τα στάδια εκτός από το τελευταίο αυτό της αποδοχής!
Έξι μήνες μετά και τα παπούτσια σου, είναι ακόμα στο πλατύσκαλο, το πουκάμισο σου στην κρεμάστρα, εκεί που τα άφησες εσύ …περιμένουν να φορεθούν!
Το νούμερο του κινητού σου πρώτο στα «αγαπημένα» και η ανάγκη μου να σε καλέσω τόσο μεγάλη… η αλήθεια είναι πως το έχω κάνει κάποιες φορές.
Ήθελα να σου «πω», πως
χωρίς εσένα , η ζωή όλων μας έγινε φτωχότερη σε συναισθήματα. Χάσαμε την έμπνευση για την καθημερινότητα μας, την δύναμη να διεκδικήσουμε το καλύτερο, το κουράγιο και την αισιοδοξία που μας έδινες απλόχερα!Μας λείπεις… μου λείπεις Δημήτρη μου, απλά ανθρώπινα χωρίς επιστημονική ανάλυση …
Μου λείπεις !
