Ευχαριστώ πολύ που μου δίνετε την ευκαιρία, να σας μιλήσω για την δική μου Ηρωίδα. Οκτώβριος του 2011, με παίρνει τηλέφωνο ή αδελφή μου.
-Δόμνα, πήγα τη μαμά σε δερματολόγο ,είχε βγάλει κάτι σκληρό κάτω από το στήθος της , το είχε καιρό, ήξερε, αλλά δεν ήθελε να μας στενοχωρήσει, δεν ήθελε να μας βάλει στη διαδικασία να τρέχουμε, έτσι μας είπε., «έχετε τις οικογένειες σας μη σας ταλαιπωρώ».
Διάγνωση ΚΑΡΚΙΝΟΣ,εμείς χαμένες, ο μπαμπάς με την καρδιά του πως θα το πούμε;
Πήραμε δυνάμεις και ξεκινήσαμε την μεγάλη αναφορά. Να βρούμε γιατρό…. για καλή μας τύχη πήγαμε σε μια υπέροχη γιατρό μαστολόγο, είδε τη μαμά και μας είπε είναι καρκίνος , θα έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας ,αλλά να ξέρετε, η ψυχολογία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για την θεραπεία.
Αρχίσαμε εξετάσεις πολλές, πρώτα αποτελέσματα εστίες και στα οστά αρκετές, βλέπετε ο καρκίνος στο στήθος είχε προχωρήσει , λίγο ακόμα και θα κολλούσε στα τοιχώματα των πλευρών και δε θα μπορούσε να χειρουργηθεί.. Έτσι μας είπε ο χειρουργός, ημέρα χειρουργείο ορίστηκε η 17 Νοεμβρίου. .. σημαδιακή μέρα. … ολική μαστεκτομή δεξιού μαστού με ούτε και ξέρω πόσους λεμφαδένες. ..
Όλα πήγαν καλά, πολύ καλά φανταστείτε. … Όταν πήγα στο νοσοκομείο να κάτσω για το βράδυ, δεν ήμουν μαζί της στο χειρουργείο, ήμουν σπίτι με τον μπαμπά, λόγο της καρδιάς που είχε δεν μπορούσε να πάει στο νοσοκομείο να είναι μαζί της… εκεί λοιπόν, βλέπω τη μαμά μου που ήταν 2 άντε το πολύ 3 ώρες από το χειρουργείο να κάθετε στην καρέκλα, ναι στην καρέκλα χαμογελαστή λες και δεν έκανε χειρουργείο με βλέπει και μου λέει. ….. έλα πάμε να περπατήσουμε σήκω…… μα καλά λέω….
-τώρα βγήκες από το χειρουργείο. ……
-Ναι τωραααα πάει να ΄ταν κι άλλο το έφαγα ……….
Από κει και πέρα αρχίσαμε χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες όλο το πακέτο. … Η μαμά σε όλα εκεί βράχος να μας γελάει και να μας κάνει αστεία υπέφερε και πολύ, όπως όλοι οι αγωνιστές του καρκίνου, αλλά δε το έβαλε κάτω.
Ούτε και τώρα που εδώ και 1,5 χρόνο έχουμε και κάτι ψιλές υπατικές…. δεν της το έχουμε πει αυτό γιατί δεν θέλουμε να χαλάσει η ψυχολογία της πέρασε την απώλεια του μπαμπά, ναι μέσα σε όλα τελικά ο μπαμπούλης μου έφυγε. ….. αλλά ήταν μαζί της στο μεγάλο αγώνα που έδωσε. …
Και όταν βγήκαμε τα πρώτα θετικά αποτελέσματα της θεραπείας. … τότε άφησε τον εαυτό του και έτσι απλά. …έφυγε. …. ήξερε ότι η μαμά θα το άντεχε αφού έφαγε τον καρκίνο. … Τώρα κάνουμε θεραπεία για τις υπατικές με χάπι ένα κάθε μέρα εξετάζεται πια κάθε τρίμηνο αλλά είναι καλά στάσιμες με ελαφριά ύφεση …….. Σας κούρασα το ξέρω… αλλά είναι η δική μου γνωριμία με το θεριο, όπως λένε μερικοί που δεν μπορούν ούτε το όνομα του να προφέρουν.
Σας Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας υγεία εύχομαι σε όλους
