Όταν η απώλεια γίνεται κομμάτι του εαυτού μας…

Η μεγαλύτερη κληρονομιά που αφήνει ένας άνθρωπος στον κόσμο είναι πως στέκεται ο ίδιος απέναντι στον θάνατο…

Ο κάθε άνθρωπος βιώνει με διαφορετικό τρόπο την απώλεια ενός δικού του προσώπου και πολλοί είναι εκείνοι οι παράγοντες που καθορίζουν πως θα γίνει αυτό .Οι συνθήκες θανάτου είτε είναι αιφνίδιος είτε προέρχεται από κάποια ασθένεια, η ηλικία του θανόντα, αλλά και η σχέση που είχαμε με το άτομο που έφυγε .

Στην  ψυχολογική διεργασία του πένθους και της απώλειας  σύμφωνα με την διάσημη ψυχίατρο Kubler-Ross περνάμε τα εξής στάδια:

  • Άρνηση: αντίσταση στην συνειδητοποίηση του γεγονότος θανάτου,αδυναμία να πιστέψουμε ότι έχει συμβεί.
  • Θυμός: είτε προς συγκεκριμένο στόχο ή άτομο είτε προς όλες τις κατευθύνσεις.
  • Διαπραγμάτευση: η ελπίδα ότι με κάποιον τρόπο θα μπορούσε να αποφευχθεί.
  • Κατάθλιψη: συνειδητοποίηση της απώλειας, θλίψη, κοινωνική απόσυρση.
  • Αποδοχή: αντίληψη της νέας πραγματικότητας και προσαρμογή.

Με την αποδοχή ο πόνος δεν μειώνεται ούτε το αίσθημα της απώλειας εξανεμίζεται απλά γίνεται μέρος του εαυτού μας και πορευόμαστε με αυτό. Κανείς δεν είναι ποτέ ίδιος μετά από την απώλεια ενός δικού του προσώπου.

Το μεγαλύτερο στοίχημα της ανθρώπινης ύπαρξης είναι η αντιμετώπιση και αποδοχή της απώλειας.

Η προσωπικότητα μας , ο τρόπος σκέψης μας, οι θρησκευτικές μας πεποιθήσεις καθορίζουν πως θα σταθούμε απέναντι σε όλο αυτό, πως θα αντιμετωπίσουμε την αίσθηση της απώλειας ελέγχου, την συνειδητοποίηση της θνητότητας μας , τις ενοχές μας για αυτά που κάναμε ή δεν κάναμε , το αίσθημα του ανεκπλήρωτου που μπορεί να βιώνουμε.

Κυρίως όμως η επίδραση που είχε ο άνθρωπος  μας, στην ζωή μας αποτελεί το ουσιαστικότερο κίνητρο για να συνεχίσουμε. Κινητήρια δύναμη είναι η ευγνωμοσύνη που βιώνουμε για την ύπαρξη αυτού του ανθρώπου στην ζωή μας. Πόσο σημαντικός ήταν για εμάς, πόσο διαμόρφωσε και άλλαξε την ζωή μας, πόσα μαθήματα μας δίδαξε, στιγμές μας χάρισε.

Κυρίως όμως πως αντιμετώπισε ο ίδιος τον θάνατο…

Η μεγαλύτερη κληρονομιά που αφήνει ένας  άνθρωπος στον κόσμο είναι πως στέκεται ο ίδιος απέναντι στον θάνατο…

Και ο Δημήτρης άφησε μεγάλη παρακαταθήκη αντιμετωπίζοντας τον θάνατο με αξιοπρέπεια και πάνω από όλα με δύναμη…

 

————————————————————————————-

Γράφει η Μαίρη Ι.Βαρβαρούση
Γεννήθηκε το 1983 στην Πτολεμαΐδα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει εργαστεί στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Ακολούθησε την κατεύθυνση της Κλινικής Ψυχολογίας με παράλληλη εκπαίδευση στην Γνωστική Αναλυτική και Γνωστική Συμπεριφορική θεραπεία. Συμμετείχε σε συνέδρια με ανακοινώσεις και δημοσιεύσεις.

Από το 2005 ζει και εργάζεται στην Πτολεμαΐδα όπου διατηρεί ιδιωτικό γραφείο.

ΜΑΙΡΗ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣΗ