15/1/2017
Αγαπημένοι μου φίλοι ήρθε η ώρα να σας πω κι εγώ τη δική μου ιστορία ………..
Πριν 1 χρόνο ακριβώς, ένα βράδυ σηκώθηκα να πάω στην κουζίνα, δεν ξέρω πως, όμως το χέρι μου πήγε στο στήθος μου, σε σημείο στο όποιο υπήρχε ένας για μένα μεγάλος όγκος……τρόμαξα και φοβήθηκα συνάμα….
Την επόμενη μέρα πήγα στο γυναικολόγο. Μου έκανε την ψηλάφηση και είδε πως υπήρχε και δεύτερος, αλλά και οι λεμφαδένες ήταν πρησμένες.
Κάναμε άμεσα υπέρηχο και μαστογραφία κι έδειξαν πως είχα τρεις ογκους ..!
Ο γιατρός με ξεκίνησε άμεσα προεγχειρητικό έλεγχο, συν μια μαγνητική που έδειξε και 4ο όγκο…
Όταν μου το είπε ο γιατρός έκλαιγα με λυγμούς κι ελεγα
«…γιατί σε ‘μενα Θεέ μου;»
Δεν ήθελα να πεθάνω είχα ακόμα πολλά να δώσω…
Μέσα σε 17 μέρες (στις 2/2/2016) έκανα το χειρουργείο με «οφαλική μαστεκτομή» που κράτησε γύρω στις 7 ώρες…. η βιοψία θετική, 4 όγκοι κακοήθεις…. περνούσαν οι μέρες μέχρι που έκλεισα μήνα.
Ξεκίνησαν οι χημειοθεραπείες… «τι είναι αυτό;», «πως θα το αντιμετωπίσω;», πολλά αναπάντητα ερωτήματα στο μυαλό μου…..
1η μέρα χημειοθεραπειών…ο φόβος μεγάλος… «τι θα μου κάνουν;», φάρμακα πολλά τα οποία ήταν σε ορούς… κάθε 15 λεπτά κάθε μισή ώρα και ξανά πάλι… 4 ώρες να μπαίνουν τα χημικά μέσα στο σώμα μου… οι ζαλάδες πολλές … την πρώτη μέρα μετά τη χημειοθεραπεία δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου και όλο νύσταζα …. 2η και 3η μέρα τα ίδια, ήμουν καλύτερα από την 4η μέχρι να ξανάπαω για θεραπεία (ανά 21 μέρες) …κομμάτια… πόνοι αφόρητοι … πίκρα… κλάμα… για ένα μικρό διάστημα δεν μιλούσα και δεν ήθελα να βλέπω κανέναν…
Μίλησα με τον ογκολόγο μου και μου είπε πως ήταν φυσιολογικό όλο αυτό που περνούσα…
Μετά από μέρες έκατσα και συζήτησα με τον εαυτό μου…
«Φιλλιώ αυτό που κάνεις δεν σε βοηθάει, πρέπει να έχεις μεγάλη δύναμη ψυχής και πίστη…», πήρα μια βαθιά ανάσα… θέλω να ζήσω… δεν θα με νικήσει αυτός ο διάολος εγώ θα τον νικήσω!
Έκανα 7 επίπονους κύκλους όμως τα κατάφερα!
Μετά από ένα μήνα ξεκίνησα και τις ακτινοβολίες (25!) και αυτή η θεραπεία είχε άσχημες επιπτώσεις, όμως τα κατάφερα κι εκεί…
Τον Οκτώβρη ξεκίνησαν οι εξετάσεις του 1ου εξαμήνου… Μόλις τελείωσαν πήγα κατευθείαν στον ογκολόγο μου…
Δεν θα ξεχάσω τα λόγια του:
«..οι εξετάσεις σου είναι όλες καθαρές! Μπράβο Φιλλιώ! Τα κατάφερες! Νίκησες τον καρκίνο…».
Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια μου…δάκρυα χαράς… Ήθελα να φωνάξω τόσο δυνατά… όμως χαμογέλασα και ήρθα στο σπίτι να μοιραστώ τη χαρά μου με τους δικούς μου ανθρώπους…
Παρά τα όσα πέρασα είδα ποιοι άνθρωποι στάθηκαν κοντά μου… μετρημένοι στα δάχτυλα… δεν πειράζει όμως…
Εγώ τα κατάφερα κι έγινα καλά.
Το χρωστούσα στον εαυτό μου……………..
Φιλλιώ Π.
