11 κιλά πιο αδύνατος… αλλά επιτέλους σπίτι!

Επιτέλους μετά από μια εβδομάδα στο Νοσοκομείο, γύρισα στο κρεβάτι μου... Πολύ ταλαιπωρημένος αλλά οι ευχές σας μου δίνουν δύναμη.

Δεν φαντάζεστε πόσο μου έλειψε το κρεβάτι μου…

Είμαι ακόμα χάλια, αλλά όταν είσαι στο σπίτι σου είναι διαφορετικά.

Μπήκα βιαστικά στον Άγιο Σάββα την περασμένη Τρίτη 4 Οκτωβρίου και μετά από 24 ώρες προετοιμασίας, ξεκίνησαν οι χημειοθεραπείες…
Πέμπτη και Παρασκευή ήταν δύο πολύ δύσκολες μέρες… Από την πρώτη κιόλας μέρα βρέθηκα αντιμέτωπος με μια πολύ έντονη ουλοραγία, η οποία -εκτός από το ότι μου τσάκισε την ψυχολογία- μου έριξε πολύ τον αιματοκρίτη και διάλυσε το στομάχι μου καθώς δεν μπορούσα να φάω ή να πιω οτιδήποτε.
Έχοντας προηγηθεί επτά μήνες χημειοθεραπειών, σε συνδυασμό με την απρόσμενη ουλοραγία, οι νέες ισχυρές χημειοθεραπείες με βρήκαν απροετοίμαστο και με τσάκισαν. Ζαλιζόμουν συνέχεια και εξακολουθώ και ζαλίζομαι πολύ.
Για τέσσερις μέρες όχι μόνο ταλαιπωρήθηκα αλλά ταλαιπώρησα και φόβισα τους δικούς μου.

Ζητώ συγνώμη από όλους όσους αποθάρρυνα από το να με επισκεφθούν στο Νοσοκομείο, καθώς και οι συνθήκες εκεί είναι αρκετά άβολες, αλλά κι εγώ δεν αισθανόμουν καθόλου καλά.
Για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές, τα μηνύματα και τη θετική σας αύρα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Νοσηλευτικό προσωπικό που υπό αντίξοες συνθήκες δίνει πραγματική υπεράνθρωπη μάχη για να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο, έχοντας ταυτόχρονα την ευθύνη εφαρμογής τόσο δύσκολων θεραπειών…
Και φυσικά ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γιατρούς μου, την Δέσποινα Νάσση, το Διευθυντή της Ογκολογικής κο Αρδαβάνη και την κα Δαλιάνη για τις συμβουλές της.

Τις επόμενες μέρες θα κάνω ενέσεις για τα λευκά και για τον αιματοκρίτη μου. Δεν στεναχωριέμαι όμως γιατί είμαι σπίτι…

Επόμενη εισαγωγή, για τον ακόμα πιο δύσκολο κύκλο χημειοθεραπειών, τη Δευτέρα 24 Οκτωβρίου… (γιορτή θα κάνω μέσα, οπότε μην περιμένετε κέρασμα :)).

Προβληματιζόμουν για το πόσο βαριά ήταν η θεραπεία και τα έβαζα με τον εαυτό μου που δείλιασα, ώσπου επιστρέφοντας πριν λίγο στο σπίτι ανέβηκα στην ζυγαρά. Την ημέρα που έφυγα για το Νοσοκομείο ο δείκτης έδειχνε 103,7. Σήμερα δείχνει 92,8!!!
11 ολόκληρα κιλά κάτω σε 5 μέρες!
Φανταστείτε λοιπόν από τί δοκιμασία πέρασε το σώμα μου…

Έχουμε δυο εβδομάδες μπροστά για να μπορέσω να δυναμώσω και να προετοιμαστώ. Προσευχή μας τώρα είναι να λειτουργήσει και η θεραπεία και να μην τραβάω άδικα όλη αυτή την ταλαιπωρία…