Ύστερα από τρεις κύκλους Χημειοθεραπειών -των 21 ημερών ο καθένας-, πραγματοποίησα τις πρώτες αξονικές μετά από την πρώτη διάγνωση της μετάστασης στο ήπαρ.
Με δεδομένο ότι αισθάνομαι αρκετά καλά τις τελευταίες εβδομάδες, είχα πολύ μεγάλη αγωνία για τα αποτελέσματα αλλά και υπέρμετρη αισιοδοξία…
Οι αξονικές έδειξαν σαφή μείωση των όγκων στο συκώτι όμως δεν εξαλείφθησαν εντελώς -όπως θα ήθελα-, ενώ οι μεγάλες λεμφαδενικές μάζες που με ταλαιπωρούν για χρόνια παραμένουν αναλλοίωτες.
Ο γιατρός μου ο κος Κοσμίδης ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξος μετά τα αποτελέσματα αυτά, καθώς φαίνεται ότι η θεραπεία λειτουργεί.
Ξεκινώ το πρωί νέο κύκλο.
Πάω για άλλους τρεις κύκλους και εκ νέου έλεγχο με τη λήξη τους.
Έχοντας τις παραστάσεις από την προηγούμενη μάχη το 1998, όπου η ισχυρή θεραπεία διήρκησε για 2,5 μήνες και τελείωσε εκεί, για να ακολουθήσει το χειρουργείο, θεωρούσα ότι κάτι αντίστοιχο θα συνέβαινε και αυτή τη φορά.
Όμως κάθε μάχη είναι διαφορετική. Κάθε καρκίνος θέλει διαφορετική αντιμετώπιση.
Την προηγούμενη φορά απαιτούταν δύναμη για να αντέξω τη θεραπεία και τις σοβαρότατες επιπτώσεις της πάνω μου, αυτή τη φορά απαιτείται υπομονή, ψυχραιμία και αυτοκυριαρχία.
Μου χρειάστηκε λίγος χρόνος για να το συνειδητοποιήσω, όμως τώρα συνεχίζω με αισιοδοξία και σιγουριά για την τελική νικηφόρο κατάληξη της μάχης που μπορεί να κρατήσει λίγο περισσότερο απ΄ ότι είχα στο μυαλό μου, αλλά πάντα σημασία έχει το αποτέλεσμα.
